Przez przestrzeń: Przyszłość przemysłu elektrolitycznego aluminium w obliczu transformacji politycznej

Ostatnio, przemysł elektrolitycznego aluminium, podobnie jak trendsetter w nowej falii reform, otrzymuje szereg istotnych dyrektyw politycznych. W tym artykule ujawnimy potencjał i przemiany łańcucha przemysłu elektrolitycznego aluminium w świetle kierunków polityki, badając trendy rozwojowe w przyszłości, aby pomóc Ci wykorzystać szanse na tym szybko zmieniającym się rynku.

Dnia 23 lipca Komisja Rozwoju i Reform wraz z wieloma departamentami opublikowała "Specjalny Plan Działań w Zakresie Oszczędności Energetycznej i Redukcji Emisji Węgla w Przemysłach Elektrolizowych Aluminiu." Wprowadzenie tej polityki stanowi wsparcie dla sektora elektrolizowego aluminium, wyraźnie definiując cele oszczędności energii i redukcji emisji w przemyśle o wysokim zużyciu energii i emisjach, otwierając tym samym drogę do zrównoważonego rozwoju. W porównaniu do "Planu Działań w Zakresie Oszczędności Energetycznej i Redukcji Emisji Węgla na Lata 2024–2025" ogłoszonego dwa miesiące wcześniej, ta nowa dyrektywa jest bardziej realizowalna i bezpośrednio odpowiada pilnym potrzebom przemysłu elektrolizowego aluminium.

Patrząc na szczegóły polityki, nie tylko określa ona cele w sposób ilościowy, ale również oferuje wiele sposobów ich osiągnięcia, w tym optymalizację rozmieszczenia przemysłowego, poprawę efektywności energetycznej oraz promowanie użycia źródeł energii niefosylowych. Jego długoterminowe wpływy na łańcuch przemysłu elektrolitycznego aluminium wytworzą falę zdarzeń godną uwagi rynku.

W przyszłości produkcja elektrolitycznego aluminium będzie musiała sprostać coraz surowszym wymaganiom dotyczącym ekologicznych i niskowęglowych operacji, a ograniczenia dotychczasowego rozszerzania pojemności spowodują przechodzenie przemysłu ku lepszej jakości. Ta sztywność podaży zapewni solidne wsparcie dla cen aluminium, zwłaszcza w przypadku nieprzewidzianych incydentów, działając jako potencjalny katalizator wzrostu cen.

Zgodnie z danymi z Aladdina, do lipca ogólna pojemność elektrolitycznego aluminium na całym terytorium kraju zbliża się do 45 milionów ton, przy wskaźniku wykorzystania wynoszącym 96,67%. To oznacza, że sztywność podaży stopniowo się utrwala, a rentowność przemysłu aluminium ciągle wzrasta, przy czym zyski coraz bardziej skupiają się w górnym strumieniu procesu wytapiania. W przyszłości, w miarę pojawiania się nowych punktów wzrostu w popycie na rynku dolnym, oczekuje się, że wysoka rentowność sektora wytapiania będzie się utrzymywać, a roczna pojemność produkcyjna stabilizować się będzie w okolicach 43 milionów ton.

Warto zwrócić uwagę, że wzrost bezpośredniego stosunku stopowania aluminium wodą będzie miał głęboki wpływ na zapasy i przyszłe dostawy elektrolitycznego aluminium. Cele polityki mają na celu osiągnięcie współczynnika bezpośredniego stopowania na poziomie 90% lub wyższym do 2025 roku. Niskie zapasy slug aluminium jeszcze bardziej wzmacniają wsparcie dla cen terminowych, co wpływa na ceny innych produktów z aluminium. Według danych z Aize, w pierwszej połowie 2024 roku w przemyśle stosunek aluminium wodnego osiągnął 74,14%, podczas gdy produkcja slug zmniejszyła się o 11,15% rok-rok, a przyszła produkcja slug może stanąć przed spadkiem o ponad milion ton.

Dla przedsiębiorstw przetwarzających aluminium w procesie dalszym, zwiększenie proporcji bezpośredniego stopowania może obniżyć koszty, ale jednocześnie komplikuje zarządzanie magazynem. Firmy zajmujące się podstawowym przetwarzaniem aluminium muszą szybko przekształcać się w produkty o wysokim dodanej wartości, zielone produkty głębokiej przetłaczki. Ponadto, ze względu na niesprawną transmisję cen, wahania cen surowców będą bezpośrednio wpływać na ceny produktów końcowych, co czyni zarządzanie ryzykiem w produkcji i operacjach szczególnie kluczowe, zwłaszcza w wykorzystaniu narzędzi finansowych do radzenia sobie z zmiennością cen surowców.

Podsumowując, te dyrektywy polityczne nie tylko kierują wysiłkami oszczędzania energii i redukcji emisji w przemyśle elektrolitycznego aluminium, ale również subtelnie wzmacniają sztywność podaży aluminium. W przyszłości zyski w łańcuchu przemysłu aluminium będą dalej przechylać się na korzyść sektora wyrabiania górnego, a zmiany w strukturze zapasów rynkowych zmuszą relatywnie mniej wykorzystane przedsiębiorstwa przetwarzające aluminium do przyspieszenia transformacji i modernizacji, aby wykorzystać nowe możliwości.